Op mijn nachtkastje ligt een boek. Een boek dat ik al heel lang wil lezen. Ik heb hem gehaald bij de bibliotheek. Hoe boeiend het verhaal mij ook lijkt, het lukt me alleen niet om het boek te lezen, het ligt al weken werkeloos op dat nachtkastje. En waarom? Het boek stinkt. Ik kan mij er niet toe zetten omdat er een zoete weeïge geur uit de bladzijdes van het boek naar voren komen. Ik heb al geprobeerd het boek wat verder weg te houden, zodat de geur niet direct in mijn neus komt bij het omdraaien van de bladzijde, maar het helpt niet. De geur is te sterk aanwezig. Helaas zijn de bibliotheken nu weer tijdelijk dicht, lockdown 2.0 en zal ik nog even moeten wachten voor ik een ander exemplaar kan halen. Waarom ruikt het boek nog zo heftig? De meeste boeken in de bibliotheek hebben juist zo’n aangename muffe geur. Deze helaas niet.
Ik heb niet alleen last van geuren van sommige boeken. Het meest kan ik mij ergeren aan de geur van parfum. Van die mensen die in het voorbijgaan een spoor van parfumlucht achter zich laten voor de ander. Mijn therapeut is er daar ook eentje van, zij het in mindere mate. Als ik achter hem aanloop naar de spreekkamer, kan ik aan niks anders meer denken dan de lucht die om hem heen hangt. Waarom gebruikt een sympathieke vent zo overdreven veel parfum, vraag ik mij dan af. Dat is toch helemaal niet nodig. Tegen de tijd dat we in de spreekkamer zitten, hebben mijn hersenen de penetrante lucht naar de achtergrond geduwd en in combinatie met de verplichte 1,5m afstand is de geur acceptabel genoeg voor een constructieve sessie.
Het heeft ook z’n voordelen, een sterk ontwikkelde reuk. Nog voordat het eten echt helemaal is aangebrand ruik ik al dat het mis gaat (zegt misschien ook iets over mijn kookkunsten, of juist mijn afleidbaarheid daarbij). Ook ben ik steevast degene die aangeeft dat de vleeswaren niet meer goed zijn of ze nou officieel over de datum zijn of niet. Toen de kinderen klein waren, wist ik ook vrij snel of er een schone luier nodig was. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet af en toe mijn man de luier heb laten doen, wanneer ik al had geroken dat het geen fijne taak zou zijn.