Als de uitslag van het onderzoek binnen is, sta je onverwachts al vrij snel voor een dilemma. Moet ik het iemand vertellen of niet? Wie vertel ik het wel en wie vertel ik het niet? Want het heeft voordelen om open te zijn, maar zeker ook nadelen.
Tijdens de psycho-educatie kreeg ik een handige leidraad mee; het iemand vertellen moet mijn belang dienen. De twijfel die ik had om het mijn leidinggevende te vertellen is daarmee weg. Het is in mijn belang dat hij op de hoogte is, samen kunnen we in de gaten houden of mijn takenpakket in overeenstemming is en blijft met mijn mogelijkheden (kwaliteiten én beperkingen). Met de psycho-educatie kwam ook een handig overzicht mee van punten om rekening mee te houden, want hoe vertel je nu eigenlijk zoiets?
De vragen om te beantwoorden zijn als volgt:
Wie? Wie ga ik het vertellen. Leidinggevende, collega’s, vrienden of familie?
Waarom? Wat is het doel? Wil ik begrip krijgen, of enkel informeren. Wil ik dat er rekening met mij wordt gehouden.
Wat? Geef ik alleen het beestje een naam, of praat ik over kansen en uitdagingen?
Wanneer? Vertel het ik het meteen wanneer ik iemand ontmoet of doe ik dit later?
Hoe? Doe ik dit mondeling of schriftelijk? Alleen of met iemand erbij? Gebruik ik hulpmiddelen zoals een informatieboekje?
Aan dit lijstje voegde ik zelf nog 2 eigen punten toe:
Mijn belang? Dit heeft een overlap met de waaromvraag, maar focust meer op de toegevoegde waarde voor mij. Wat helpt het mij concreet dat deze persoon het weet?
Verwachtingen van de ander? Het is mooi om het een ander te vertellen vanuit je eigen belang, maar de ander wil waarschijnlijk ook weten wat hij ermee moet doen. Met name vanuit het perspectief van een leidinggevende. Hij zal willen weten wat ik concreet van hem verwacht. Het helpt als ik daar van tevoren over nadenk. Dat maakt het gesprek een stuk constructiever. Zo heb ik bijvoorbeeld geschreven dat het prettig is wanneer ik mijn bureau in een hoek kan zetten en dat wanneer er verrassingsuitjes zijn, ik toch liever van de voren op de hoogte ben.
Zo heb ik alle punten die van belang zijn in het gesprek met mijn leidinggevende uitgeschreven. Vanwege corona blijkt vooral de wanneer-vraag een probleem. Het is even afwachten wanneer we elkaar face-to-face kunnen ontmoeten, want bij de hoe-vraag heb ik duidelijk beantwoord, ik wil het persoonlijk, niet via de telefoon of via videobellen.
Bij de wie-vraag komt ook naar voren dat ik het voorlopig niet aan de grote klok wil hangen. Ik wil niet dat men mij anders gaat behandelen of beoordelen, ik ben namelijk nog steeds dezelfde persoon. Het label verandert wezenlijk niets aan mij. De problemen waar ik altijd al tegenaan liep, hebben nu alleen maar een naam gekregen en dat is prettig.
Nu kijk ik enigszins gespannen uit naar het gesprek met mijn leidinggevende. Hoe gaat hij reageren?